~

Powiedz mi

Że jestem piękna

Nie odwracaj wzorku

Widząc blizny na mym ciele

Zabierz mnie tam

Gdzie nie myślę

O moich wadach

Połóż się obok

Niech poczuję ciepło

Nie krzycz

Gdy po raz kolejny

Usiądę na zimnych kafelkach

W łazience

Wyrwij mi z ręki

Pusty już

Trzeci kieliszek wina

Chcę poczuć

Że żyję

Powiedz mi

Że jestem czegoś warta

~

Tak wiele myśli kłębi się w mojej głowie, gdy piszę ten post.

Wierzcie, zaburzenia odżywiania to jedno wielkie gówno.

~

Tik - tak
Zegar wybił już
Dwunastą
Odpalam papierosa
Drugiego z rzędu
Czarna kawa
Smakuje zawsze tak samo
W ostatnim śnie
Nie pytałeś
Co u mnie
Nie tęsknię
Zostaw klucze
Pod wycieraczką
Zapomnij
Nie zmieniłam się
Wciąż
E g z y s t u j ę

~

~

Raz, dwa, trzy

Uciekam w zapach

Twojej koszuli

Cztery, pięć, sześć

Wsłuchuję się

W nasze wspólne

Wspomnienia

Siedem, osiem, dziewięć

Oddycham kolorem

Twoich źrenic

Nie zamykaj oczu

I tak zniknę

Dziesięć

~

Witam!

Nie trudno zauważyć, że nie jestem już tą szesnastoletnią dziewczyną, która wówczas prowadziła ów bloga. Dwa latka doszły, hell yeah. Postanowiłam, że wracam! Tutaj, gdzie moje ukochane miejsce, mój Miejscownik. Dziecinną nadal można mnie nazwać, mimo lat osiemnastu. Ale któż z nas nie jest dziecinny? 

Co zamierzam? Od jakiegoś czasu zajmuję się pisaniem, konkretnie krótkich poematów. Nie powiem, kręci mnie to, ale i pomaga w trudniejszych chwilach. Myśli przepisuję na papier, a z papieru będę chciała przepisywać je tutaj. Chcę także wrócić do fotografii, amatorskiej oczywiście. Nie mam specjalnych zdolności artystycznych, wyżywam się, moja dusza staję się bardziej lekka.

Krytyka? Proszę bardzo! Zapraszam tu wszystkich. Zdaję sobie sprawę z tego, iż nie jestem profesjonalną pisarką/fotografem, ale oni, tak jak i ja, na krytykę muszą być przygotowani.

W moim "pisarskim" dorobku niewiele dóbr pozostało. Żegnając się z przeszłością, pozbyłam się kilku wierszy. Nie żałuję. Zaczynam od nowa zdobywać doświadczenie. Tak jakbym stawiała pierwsze kroki w wieku 2 lat. Tak jakbym po raz pierwszy powiedziała słowo "tata" (Tak, mój papa był przeszczęśliwy! Cóż za zaszczyt go spotkał!).

Ah, już sam wpis informacyjny zaczyna przypominać grafomanię. Nie przedłużając - witam ponownie!

Mam nadzieję, że zostaniecie :)